Δεν θα υπερβάλλαμε, αν λέγαμε ότι τα χαλιά αλλάζουν όλη την εικόνα ενός σπιτιού. Το μετατρέπουν από έναν ψυχρό χώρο σε ένα μέρος γεμάτο θαλπωρή, με το δικό μας προσωπικό γούστο.
Όλοι αγαπάμε τα χαλιά μας και θέλουμε να τα έχουμε σαν καινούρια για πολλά χρόνια, ώστε να ομορφαίνουν τους χώρους του σπιτιού μας. Τι πρέπει όμως να αποφύγουμε, ώστε να μην καταστρέψουμε τα χαλιά μας και να καταφέρουμε να τα διατηρήσουμε σαν καινούργια για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα;
- Η χρήση χλωρίνης ή λευκαντικών με βάση το χλώριο στα κρόσια των χαλιών: Τα κρόσια, τα οποία είναι το φυσικό τελείωμα των στυμονιών, του θεμελίου του χαλιού, σταδιακά σαπίζουν από τη χλωρίνη, δημιουργώντας πρόβλημα αστάθειας στις πρώτες σειρές κόμβων που χαλαρώνουν και ξεφεύγουν από το πλέγμα της ύφανσης. Τα κατεστραμμένα κρόσια, πρέπει να επιδιορθώνονται άμεσα από ειδικό τεχνίτη.
- Το τίναγμα των χαλιών στο μπαλκόνι: Με το τίναγμα, ή το χτύπημα με χτυπητήρια, μπορεί να σπάσουμε κάποιο από τα στημόνια, να φύγουν μερικά κομπάκια και να δημιουργηθεί μια μικρή τρυπούλα. Η επιδιόρθωσή της είναι συνήθως ζήτημα λίγων λεπτών αλλά αν το αμελήσουμε, στο σημείο εκείνο η ύφανση εξασθενεί και το χαλί θα αρχίσει να καταστρέφεται.
- Το ακανόνιστο, βίαιο τρίψιμο με σκληρές βούρτσες, κόντρα στη φορά του πέλους: Μπορεί να καταστρέψει την απαλή υφή του πέλους και σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδιαίτερα στα παλαιά χαλιά, να προκαλέσει τρύπες. Ξανά στην περίπτωση αυτή θα χρειαστεί η βοήθεια ενός εξειδικευμένου τεχνίτη για την επιδιόρθωση της ύφανσης.
- Το μούλιασμα των χαλιών σε νερό: Αν παρόλα αυτά το χαλί βραχεί, πρέπει να δράσουμε γρήγορα ώστε να στεγνώσει αμέσως, μιας και η υγρασία αποτελεί έναν από τους κυριότερους παράγοντες καταστροφής του πέλους. Επίσης υπάρχει η πιθανότητα κάποια από τα χρώματα να μην είναι αρκετά σταθερό και να χρωματίσει τους διπλανούς κόμβους, θαμπώνοντας ή λερώνοντας το σχέδιο.
- Η χρήση δυνατών απορρυπαντικών για ρούχα: Είναι συνήθως ακατάλληλα για την πλήση χαλιών και φθείρουν σταδιακά το πέλος. Επίσης, ακόμα και με τη χρήση ακίνδυνων απορρυπαντικών, επιβάλλεται να ξεπλύνουμε καλά, ώστε να μη μείνει κανένα ίχνος μέσα στο πέλος και αποδυναμώσει σταδιακά τις ίνες του χαλιού.
- Η απ’ ευθείας επαφή της ναφθαλίνης με το χαλί: Η ναφθαλίνη κυρίως, αλλά και τα άλλα σκοροαπωθητικά, που χρησιμοποιούνται όταν αποθηκεύουμε το χαλί, πρέπει να τυλίγεται σε κάποιο χαρτί, πχ. χαρτοπετσέτα, και να τοποθετείται πάνω στο πέλος του χαλιού, χωρίς να έρχεται σε άμεση επαφή μαζί του, ώστε να μην αφήσει λεκέ.
- Το δίπλωμα των χαλιών για πολλές μέρες: Η φύλαξή τους πρέπει να γίνεται, τυλίγοντάς τα σε ρολλό και όχι διπλώνοντάς τα σε κάποια σημεία σαν πακέτα. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγουμε την τσάκισή τους, που στην αντίθετη περίπτωση θα φαινόταν για πολύ καιρό αφότου ξαναστρωθούν. Επίσης απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή σε ορισμένα χειροποίητα χαλιά που έχουν πολύ σφιχτή ύφανση, διότι αν διπλωθούν, υπάρχει κίνδυνος να σπάσουν κάποια υφάδια τους.
- Η απευθείας έκθεσή τους στον ήλιο: Η UV ακτινοβολία, γνωστή πια σε όλους για τη βλαβερή δράση της, επιδρά και στα χρώματα των χαλιών εξασθενώντας τα. Χρησιμοποιήστε κουρτίνες ή στόρια για να προστατεύσετε εκτός από τα χαλιά και το ξύλινο πάτωμα